Για να κολυμπήσετε το καλοκαίρι, οι άνθρωποι συχνά επιθυμούν να φέρουν ένα σωσίβιο για ασφάλεια. Εκείνοι που μαθαίνουν να κολυμπούν περισσότερο θέλουν να είναι μαζί τους. Είναι ένας θαλασσινός που είναι εξοικειωμένος με το νερό. Όταν βγαίνει στη θάλασσα, έχει πάντα πολλά σωσίβια σε κάθε πλοίο. Στο παρελθόν, μερικοί άνθρωποι πίστευαν ότι ο σωστός κρίκος εισήχθη στην Κίνα από την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην πραγματικότητα, ο σωστός κρίκος δημιουργήθηκε από τους Κινέζους μας.
Ήδη από δύο ή τρία χιλιάδες χρόνια πριν, η Κίνα είχε ένα «σωσίβιο» και αυτή ήταν η αποξηραμένη κολοκύνθη. Αυτό που λέγεται στο Βιβλίο των Αλλαγών: "Η δυναστεία του Bao, χρησιμοποιώντας τον Φενγκ (ήχος - βασιζόμενος στον ποταμό), σύμφωνα με την εξήγηση του κ. Guo Moruo," χρησιμοποιεί την κολοκύθα για να διασχίσει τον ποταμό " . Το βιβλίο των τραγουδιών είπε επίσης ότι «υπάρχει πικρία και υπάρχει μεγάλη συμμετοχή στη μελέτη». Ο κ. Wen Yiduo μεταφράζει αυτό το ρεκόρ στο βιβλίο των τραγουδιών ως εξής: "Τα φύλλα φωτογραφίζονται, η κολοκύνθη επίσης στεγνώνει και μπορείτε να επιλέξετε να κάνετε μια βάρκα". Χρησιμοποιείται. " Πιστεύουμε ότι η έννοια αυτών των δύο ποιημάτων είναι ότι η κατοχή μιας αποξηραμένης κολοκύνθης μπορεί να κάνει το σώμα να επιπλέει στο νερό και να μην πνιγεί. Αυτή η κολοκύθα είναι ο πιο πρωτόγονος σωστικός εξοπλισμός. Αργότερα, όλα τα σκάφη που έπλευαν στη θάλασσα φέρνουν ως επί το πλείστον κολοκυθάκια για να αποτρέψουν ατυχήματα. Μπορεί να δει κανείς ότι ο αρχαίος Κινέζος χρησιμοποίησε την αποξηραμένη κολοκύνθη για να επιπλέσει τον ποταμό, ο οποίος είναι ο πιο πρωτόγονος σωσίβιος.
Στη Δυναστεία των Σονγκ, η μέθοδος παραγωγής των σωστικών σωσιβίων έκανε ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Μερικοί άνθρωποι άρχισαν να χρησιμοποιούν μαλακό ξύλο, καλάμια κλπ. Για να σχηματίσουν ένα δακτυλιοειδές αντικείμενο, το οποίο επιτρέπει στους ανθρώπους να τρυπάρουν και να κάνουν το δαχτυλίδι να στηρίζει το ανθρώπινο σώμα. Αυτός ο δακτυλιοειδής σωσίβιος χρησιμοποιείται περισσότερο από ότι το πεπόνι κολοκύνθη είναι πολύ πιο βολικό και έχει γίνει ένας πραγματικός "κύκλος" που σώζει ζωές. Οι άνθρωποι του Τραγουδιού το ονόμασαν "πλωτό δαχτυλίδι". Σύμφωνα με το βιβλίο "Song Song Copy": ο Χαν Σιζόνγκ, ο αντιλαϊκός μετάλλιος της Δυναστείας Σονγκ, έστειλε τον βασιλιά για να πάει στο Jinshan για να αντισταθεί στον εχθρό. Πριν από την αναχώρησή του, ο Han Shizhong του διέταξε να μην χρησιμοποιήσει το πλοίο για να διασχίσει τον ποταμό, έτσι ώστε να μην εντοπιστεί από τον εχθρό. Στη συνέχεια, ο βασιλιάς έστειλε ένα στρογγυλό πλωτό δαχτυλίδι από μαλακό ξύλο σε κάθε έναν από τους στρατιώτες, έτσι ώστε να μπορούν να δεσμεύσουν το πλωτό δαχτυλίδι στη μέση και να διασχίσουν το ποτάμι. Οι στρατιώτες διέσχισαν ήσυχα τον ποταμό υπό την ηγεσία του Wang Quan και οι άνθρωποι του Jin δεν το γνώριζαν. Ήταν επιτεθειμένοι και ολόκληρος ο στρατός αφανίστηκε. Ο πλωτός δακτύλιος που χρησιμοποίησε ο Wang Quan εκείνη την εποχή ήταν ο προκάτοχος του σύγχρονου σωσίβιου σωσίβιου.
Από καιρού εις καιρό, με την εφαρμογή νέων τεχνολογιών και νέων υλικών, έχουν προκύψει διάφοροι σωσίβιοι εξοπλισμοί: σωσίβιες λέμβοι και σωσίβια, όλα έτοιμα. Ωστόσο, ο παραδοσιακός εξοπλισμός του σωσίβιου σώματος εξακολουθεί να χρησιμοποιείται από τους ανθρώπους και εξακολουθεί να είναι το ευκολότερο εργαλείο διάσωσης. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, οι ναυτικοί τοποθετούσαν ακόμα τον σωσίβιο στον πιο εμφανή τόπο, όπως το κατάστρωμα του πλοίου, και ζωγράφιζαν κόκκινα και λευκά χρώματα στον σωσίβιο. Μερικοί από τους υψηλότερους σωσίβιοι ήταν επίσης εξοπλισμένοι με αυτο-φωτιστικά πλωτά φώτα, έτσι ώστε κατά τη διάρκεια της ημέρας Τη νύχτα, η θέση των πνιγμών είναι εύκολο να ταυτιστεί. Τα διασωθέντα σκάφη μπορούν να εντοπίσουν τα σημάδια και γρήγορα να βυθιστούν στη σκηνή του ατυχήματος για να διασώσουν τους πνιγμούς που παλεύουν με τα κύματα.
